تماشاگر

فائزه جیباشو خالی کرده. پره از کاغذای کوچولویی که روشون اسم کاندیداهای مختلف شورای دانش آموزی هست. پشت همه شونم فائزه با همون دست خط کلاس دومی ش نوشته: "ری می دم"

چند وقته که بزرگترین دغدغه ی فائزه، اینه که بالاخره کی می تونه تنهایی بره حموم.

این روزا یکی از سرگرمیام اینه که به این فکر کنم که چی بذارم اینجا.

دیروز ناظممون اومد تو کلاس. داد کشید که خانما همه مقنعه هاتونو در بیارید، همهه!

+گاهی وقتا هم تنها وسیله ای که برای ابراز ناراحتیت داری، لاک مشکیه.

دیروز زنگ آخر، تو مدرسه بلبشو بود.

زنگ زدم به بابا، می گم بابا، مامان می گه اومدنی ماست هم بخر.

دیروز، نشستیم یه فیلم خفن دیدیم. فارست گامپ. داستان یه مرد خنگه که یه جورایی تصادفی، به موفقیت های خیلی بزرگی دست پیدا می کنه. راستش دارم به این نتیجه می رسم که امکان نداره تام هنکس تو فیلمی بازی کنه و اون فیلم خوب از آب در نیاد.

جمله ای که می خواهم بگویم را به جملات قصار سولویگ اضافه کنید.

مامان جون من تو همین هفته یا شاید هفته بعد، پنج روز روضه داره. همیشه هم آخر روضه یه چیزی می دن به مهمونا. یه بار کیک، یه بار بیسکوییت، یه بار حلوا...خلاصه، امسال می خوان بیسکوییت بدن. مامان جون داشت تعریف می کرد که رفته فروشگاه و خب طبعا یه عالمه بیسکوییت برداشته. بعد تو صف صندوق، یه خانوم کنارش وایساده بوده، هی به این سبد خرید نگاه می کرده، نوچ نوچ می کرده. مامان جون هم بعد از یه ذره دیگه اعصابش خورد می شه، به خانومه می گه: عزیز اول ببین من برای چی اینا رو خریدم، بعد نوچ نوچ کن! من روضه دارم، آخه برای چی باید بیسکوییت احتکار کنم؟ که شب و روز بشینیم بیسکوییت بخوریم؟