می‌گفت اعتماد به نفس کاذب دشمنته.
یعنی چی؟
یعنی اگه چهار ماه، هر روز از رو جدول رفتی و اومدی و نخوردی زمین، فکر نکن که خیلی خفنی و قرار نیست هرگز بیفتی.
یهو دیدی مثل من بدبخت افتادی و پات از سه چهار ناحیه پوستش رفت و اندازه یه گردو هم باد کرد.
پس همانا، عبرت بگیرید، از رو جدول نرید خب، نمی‌میرید که!
پ. ن. می‌گفت اگه از یه حسی شیش ماه گذشت و اون حس از بین نرفت، به احتمال قوی واقعیه.
شد شیش ماه:)
Hello, hello
Let me tell you how to be a
Zero, zero
Let me show you what it's like to never
Feel, feel
Like i'm good enough for anything that's
Reall, reall
I'm lookin' for a way out
Zero (from the original motion pictures Ralph breaks the internet)
Imagine dragons
پ. ن. هم آهنگ رو گوش بدید، هم انیمیشن رو ببینید:)
خیلی جالبه که چه طور یه شایعه‌ی "دارن میان کیفا رو بگردن" چه قدر سریع کیفایی رو روی میز از ادکلن و لوازم آرایش و تیغ(جهت پاره پوره کردن خود) و غیره و غیره خالی می‌کنه. یه عده امل هم که مثل من، ضمن جویدن ناخونایی که بلنده، در به در دنبال اینن که کتاب غیردرسی کاملا مجاز و قانونی‌شون رو قایم کنن.
پ. ن. هر وقت یه نفر این شایعه رو می‌پرونه، من یه استرس شدید می‌گیرم، با این که هیچی تو کیفم نیست، به جز کتابایی که احتمالا قایم شدن.
پ. ن.سه. جالبه که تا حالا بیست بار این شایعه رو شنیدیم و تا حالا یه بار هم اتفاق نیفتاده، و ما هر بار گول می‌خوریم :)
یه روزی، وسایلم رو بردارم_یا برندارم_و برم و برم و فقط برم.
پیاده، مثل فارست گامپ، یا با مترو، یا با قطار. اتوبوس نه، می خوام برم، ولی نه اون دنیا، اتوبوس امن نیست.
اینم از این.
آخرین امتحانم رو هم دادم.
همه بچه ها امروز خوشحال بودن، ولی من واقعا ناراحت بودم.
من دوران امتحانا رو خیلی دوست دارم، چون مجبور نیستم برم مدرسه و باید "من" باشی تا بفهمی که چه موضوع جذاب و مهمیه این مدرسه نرفتن.
این بار برای اولین بار توی کل زندگی م، نشستم و درس خوندم برای امتحانام. باز هم اگه مقدار درس خوندنم رو با خیلیا مقایسه کنی خیلی ناچیزه، اما نسبت به خودم واقعا گل کاشتم.
می ریم که دوباره شروع کنیم روزهای ملال آور مدرسه رو از شنبه!
پ.ن. نمی دونم چرا امسال تموم نمی شه! حس می کنم نهم باید چند سال پیش تموم می شد، این حجم از کش اومدن غیرعادیه!
یک دو سه، یک دو سه، امتحان می کنیم...
صدا میاد؟
خب، اینم اولین مطلب ما تو این فضای جدید.
با هزار بدبختی تونستم از وبلاگ قبلی بک آپ بگیرم و بیارمش اینجا، اما یه خرده ساختار مطالب قبلی رو بهم ریخته. ببینم همت می کنم بشینم درستشون کنم یا نه.
قالب قبلی رو هم نتونستم بیارم:(، یه چیزی مشابهشه، درسته به پای اون نمی رسه، اما خب، از هیچی بهتره.
اجازه بدید همین اول یه انتقاد به بیان بکنم: چرا فونتاش این قدر بیخودن؟؟! فقط همین فونت پیش فرضش قابل استفاده ست!
هیچی دیگه، امیدوارم بیان هم مثل قبلیا بازی در نیاره.
آخه انگاری پاقدم من نحسه.
بلاگفا خوب خوب بود و عین ساعت کار می کرد، اما همین که من وبلاگ زدم توش، قاتی کرد و زد همههه ی وبلاگاش رو حذف کرد!
میهن بلاگ هم خوب بود، تا این که حدود دو هفته پیش شروع کرد به مسخره بازی، منم بی اعصاب، فوری اومدم اینجا.
ایشالا که این دفعه دیگه مشکلی پیش نیاد.
آهان، راستی، اینم سور وبلاگ نو، تعارف نکنید تو رو خدا، به همه می رسه.
من از علوم متنفر نیستم، اتفاقا دوستش هم دارم، اما از خواندن و امتحان دادن علوم متنفرم. حالم به هم می خورد که وقتی را که می توانم صرف کتاب خواندن یا فیلم دیدن و یا حتی همین طور نشستن و دیوار تماشا کردن کنم، بنشینم و چهل و هفت بار تکرار کنم: قانون اول نیوتون... قانون دوم نیوتون... قانون سوم نیوتون... ای درد بگیرد این نیوتون، ای خدا بگم چه کارش نکند این نیوتون را!
